Eerste maand in Oost Timor

Ik ben nu bijna een maand in Oost Timor. Het was erg wennen in het begin, maar nu voel ik me al aardig thuis. Vooral de hitte was erg zwaar de eerste week: ik was constant moe en zweette dag en nacht. Ik sliep wel 10 uur!! Nu ben ik wel gewend aan de hitte. Echter, ik zit nu thuis met een voorhoofdholteontsteking omdat ik van de hitte naar een kouder gebied ben gegaan en weer terug. Maar dat geeft me mooi de tijd om even een verhaaltje te typen ;-) Had hele erge hoofdpijn, maar het gaat gelukkig alweer wat beter.
Toen ik hier in Dili (hoofdstad) aankwam, zag ik meteen hoe arm veel mensen zijn. Ze wonen in zelfgemaakte krotjes en hebben vaak geen electriciteit of stromend water. Zelfs de electriciteit die er is valt regelmatig uit en dus moeten bedrijven op generators werken en ons huis heeft soms een paar uur geen stroom wat erg vervelend is want de ventilator werkt dan ook niet bij 35 graden!! Vrijwel geen een huis heeft internet thuis. Ik woon nu nog drie dagen in het huis van mijn collega waar 5 andere “expats” wonen en daar is wel internet, dus vandaar dat ik er nu nog even gebruik van maak ;-)
Mijn werk is erg interessant!! Ik heb de afgelopen 3 weken meegelopen op drie projecten. De eerste heet “Return & Reintegration” en bestaat uit de organisatie van de terugkerende IDPs. Op het moment worden alle kampen langzaamaan gesloten omdat het relatief veilig is voor de mensen om terug te gaan. Echter, dit is makkelijker gezegd dan gedaan. Deze mensen wonen vaak jaren in zulke kampen en hebben een nieuw leven opgebouwd en willen daarom soms niet weg. Het kan ook zijn dat ze geen huis meer hebben om terug te keren of dat er iemand anders in hun huis is gaan wonen. IOM probeert deze problemen op te lossen zodat de kampen gesloten kunnen worden. Er wonen nu nog ongeveer 2500 families in kampen die binnen een half jaar allemaal gesloten moeten worden. Dit kost erg veel tijd en organisatie omdat de IDPs vaak ver weg wonen in de bergen en ze krijgen allemaal geld en rijst van de regering. Ik ben meegegaan op een trip naar Maliana om IDPs thuis te brengen.
In het geval dat een familie problemen heeft met terugkeren bijvoorbeeld omdat hun huis bezet is of omdat ze ruzie hebben met de omgeving (wat vaak de reden is waardoor ze in het kamp terecht kwamen), proberen zogenaamde “Dialogue Teams” van de regering te bemiddelen. IOM assisteert deze teams en dus heeft het tweede project een soort conflict resolutie rol. Dit is erg interessant voor mij omdat ik hier veel over geleerd heb tijdens mijn studie in Australie. Het is met name interessant om te zien hoe in Oost Timor nog steeds gebruik wordt gemaakt van traditionele conflict resolutie methoden en structuren. Bijvoorbeeld elke wijk heeft verschillende “chiefs” die erg belangrijk zijn en bij het proces betrokken moeten worden. Maar deze traditionele politieke leiders hebben vaak veel macht over de mensen in hun wijk wat het proces kan beinvloeden volgens Westerse theorien. Echter, lokale gebruiken moeten respecteerd worden. Het is heel interessant om te zien in hoeverre dit gedaan wordt en of dit succesvol is. Een paar dagen geleden was ik in Ermera om een traditionele conflict resolutie ceremonie mee te maken...erg interessant aangezien ze een varken en een geit slachtten...
Het derde project is het “Monitoring Team” wat bestaat uit verschillende kleinere teams die na terugkeer van IDPs gaan praten met de traditionele chiefs, de community en de IDPs zelf om te vragen of er problemen zijn. Dit is tot nu toe gedaan door het houden van enquetes, maar we gaan nu een nieuw project starten waarin we groepjes mensen gaan uitnodigen om qualitatieve informatie los te krijgen dat IOM dan weer rapporteert aan de regering. Hier ga ik ook aan meewerken! Belangrijk is dat we duidelijk maken dat dit alleen wordt gedaan om een idee te krijgen van de problemen in de verschillende wijken, niet om specifieke problemen op te lossen.
Het leuke van deze drie projecten is dat ik veel kan samenwerken met de lokale staff. IOM heeft ongeveer 60 mensen in dienst hier waarvan ongeveer 75% Timorees is!! Ik probeer te taal (Tetun) ook een beetje te leren wat niet zo heel moeilijk is omdat de werkwoorden nooit veranderen. Daarnaast spreek ik ook veel Portugees want dat werd hier voorheen gesproken. Naast deze projecten heeft IOM ook nog een Gender en Human Trafficking Unit.
Ik woon momenteel dus bij mijn collega, maar verhuis deze week naar het huis van andere collega’s omdat die op vakantie gaan voor een maand en iemand in hun huis willen hebben. Ryan (die jongen uit mijn klas) gaat ook mee. Zo kunnen we mooi wat geld besparen en het is een heel mooi huis vlakbij het kantoor. Ik heb een (megagrote) jeep toegewezen gekregen van IOM (heb helaas nog geen foto). Moet nog erg wennen aan de grootte van dat ding en ook om aan de linkerkant van de weg te rijden, maar het gaat vrij goed. Je hebt hier ’s avonds wel een auto nodig want er zijn geen taxi’s en het is niet veilig genoeg om alleen te fiesten of lopen. Heb wel een fietsje voor overdags :)
Vanaf deze week gaan veel collega’s op vakantie dus zal ik een aantal taken moeten overnemen. Dat vind ik heel fijn want zo kan ik precies ervaren wat de werkelijke taken zijn van IOM. Ondanks de vele onopgeloste problemen en inefficientie van de regering en andere (nieuwe) organisaties, is de situatie in Oost Timor al veel verbeterd sinds 2002. Collega’s die hier al jaren wonen vertellen dat er begin dit jaar een avondklok was omdat de president neergeschoten was en in 2006 waren er ook ernstige problemen. Nu zijn er veel meer mensen op straat en lijkt het beter te gaan. Dit kan echter snel weer veranderen... Het blijft nog een zeer onstabiel land, maar er is hoop voor de toekomst!!!
Foto's: http://annecobben.hyves.nl/album/34798026/Eerste_maand_in_Oost_Timor/NiJ_j5z_/
-------------------------------------
I'm now almost one month in East Timor. I really needed some time but now I feel pretty much at home. Especially the heat was quite difficult to get used to: I was constantly tired and sweaty...I even slept for 10 hours at night!! At the moment, I'm at home because I have an imflammation of my sinuses because of the difference in temperature between Dili and a colder area. But it gives me time to type this story ;-) I had a major headache but luckily I feel much better now.

When I arrived here in Dili I immediately saw how poor most people are. They live in unstable houses that they constructed themselves and often have no electricity or clean water. Even in proper houses the electricity often doesn't work which is a bit annoying because the fan doesn't work while it's about 35 degrees :-( Hardly any house has internet. I'm living for another three days in an "expat house" where they do have internet so I have to take advantage of it.

My job is very interesting!! I have looked around on three projects for the last three weeks. The first one is called "Return and Reintegration" and includes the organisation of returning IDPs. At the moment most camps are closing because it is relatively safe for the people to go home. However, it's not that easy. These people have lived in camps for years and often have built up new lives and therefore might not want to leave. Sometimes they don't have a house to return to or someone else has occupied their house. IOM tries to resolve these problems so that the camps can be closed. There are approximately 2500 families still living in camps that should be closed within half a year. This costs much time and effort since many people live in far away districts. I went to a trip to Maliana to bring home one family.

In case IDP families have problems returning the government's "dialogue teams" try to mediate. IOM assists in this dialogue, which is the second project. This is very interesting for me because it's exactly what I study in Australia. It is particularly interesting to see how people in Timor-Leste still use traditional conflict resolution methods and structures. For example, every neighbourhood has several layers of "chiefs" who are very important and must be included in the process. These political leaders often have much influence over the people which according to Western theories is not good. However, it is crucial to respect local methods and values. It is very interesting to see to what extent this is done here. A few days ago I went to Ermera to attend a traditional conflict resolution ceremony...very interesting to see the sacrification of a goat and a pig!!!

The third project is the "Monitoring Team" which consists of small teams that check up on the IDP after they have returned to the community. We are currently starting a new project that seeks to obtain qualitiative information by organising focus group discussions with IDPs, communities and chiefs. The information will then be rapported to the government.

The good thing of these projects is that I get to work a lot with the local staff. IOM has about 60 people of which 70% is Timorees!! I also try to learn the language (Tetun) a little bit but also speak Portuguese quite often.

This week I will move to the house of two colleagues together with Ryan who studies with me in Australia. I've been appointed a massive jeep of IOM (sorry I have no picture yet). Still have to get used to the size of that thing and driving on the left (=wrong!!!) side of the road...but it's going well. I do have a bike for during the days :-)

From now on many colleagues are leaving for holidays so we have to take on their tasks, which is good to experience the real problems of the organisation. Despite the many unresolved problems in Timor-Leste, the situation has improved a lot since 2002. People go out more because they feel more secure. However, it remains an unstable country...but there is definitely hope!!!

Photo's: http://annecobben.hyves.nl/album/34798026/Eerste_maand_in_Oost_Timor/NiJ_j5z_/