Het Avontuur in Timor-Leste is alweer Voorbij...

De laatste keer dat ik schreef was ik pas een maand hier en had ik het idee dat ik al heel veel gezien had. Nu ben ik meer dan drie maanden hier en heb ik het gevoel dat ik hier al jaren woon! Dili is zo’n kleine stad waarin iedereen elkaar kent dat je heel snel het gevoel hebt dat je de plaats en de mensen kent. Dat heeft voor- en nadelen natuurlijk…

Qua werk zijn de afgelopen twee maanden erg interessant geweest. Tijdens de feestdagen gingen veel collega’s op vakantie om Kerst en Oud &Nieuw thuis te vieren en ook de locale werknemers namen een paar dagen vrij. Dat was best een drukke tijd want we moesten nog twee IDP kampen sluiten. Na Oud&Nieuw werd het wat rustiger voor een paar weken, wat mij mooi de tijd gaf om aan mijn verslag voor de universiteit te werken.

De laatste maand ben ik voornamelijk bezig geweest met het assisteren van het Monitoring Team. Dit houdt in dat ik meepraat over de organisatie van focus group discussies onder teruggekeerde IDP en community members die nooit zijn gevlucht. Daarnaast heb ik ook een bijdrage geleverd aan de evaluatie van de informatie die uit deze discussies voortkomt. Mijn project manager heeft me gevraagd om een week langer te blijven om deze informatie mee te evalueren en dus heb ik de data van mijn vluchten veranderd. Ik kan echter niet langer dan een week blijven want ik moet weer terug naar school! Helaas blijkt nu dat de planning van de discussies niet al te makkelijk is en dus zal het deze week niet af komen. Ik heb wel nog voorgesteld om de gegevens van de project te gebruiken in een vak voor uni om zo een interessant plan op te stellen voor IOM.

Naast werken heb ik natuurlijk ook genoten van mijn vrije tijd in Timor-Leste. Heb twee Australische meiden leren kennen die hier ook voor stages waren, zij werkten bij de United Nations. We zijn samen twee weekenden weg geweest; een keer naar Baucau en een keer naar Jaco! Het is hier niet zo gemakkelijk om ergens heen te gaan, zeker als je bij de UN (of IOM die qua veiligheidsvoorschriften) daar ook onder valt. Je mag namalijk niet na 20u ’s avonds of voor 6u ’s morgens reizen. Daarnaast moet je altijd een walkie-talkie, mobiele telefoon en sattelite telefoon meenemen zodat je tijdens je reis elk uur en op de bestemming elke dag kunt bellen naar het Security Operations Center (SOC) om te vertellen waar je bent en dat alles ok is.

Onze trip naar Baucau was nog het meest avontuurlijk. We vertrokken namelijk met openbaar vervoer wat de SOC niet echt leuk vond. De internationale werknemers hier zijn blijkbaar niet zo avontuurlijk want niemand gaat ooit met het openbaar vervoer, ze verklaarden ons dan ook voor gek. Ik heb in Zuid-Amerika altijd zo gereisd en vond het dan ook erg leuk om het weer eens te doen! Baucau is de tweede grootste stad van Timor-Leste maar er was niks te doen, het is meer een dorp. De tweede dag hadden we een lokale gids gehuurd die ons waterbronnen had laten zien, een natuurlijke brug en Japanse grotten die ze gebruikt hadden tijdens de tweede wereldoorlog. We hadden een 4wd auto gehuurd van een paar nonnen met versnellingspook. Ik had nog nooit echt in de bergen gereden met zo’n ding maar het ging best goed! Echter, op sommige stukken kwamen we amper omhoog vanwege losliggende stenen en een stijle bergwand.
De reden waarom we niet met de auto naar Baucau waren gegaan is omdat ik alleen andere collega’s van IOM in mijn auto mag laten rijden en ik wil niet zoveel uur zelf rijden door de bergen. Toen we naar Jaco gingen (7uur!) ging een collega van me mee en nog een ander meisje. Jaco is een onbewoond eiland waar je prachtig kunt snorkelen! Het enige nadeel is dat de lodge waarin je slaapt op het vaste land zit vol met ratten!! Ons eten en zelfs toilet spullen was half opgevreten en we konden ’s nachts niet goed slapen van de geluiden. De tweede nacht hadden we met een zaklamp aan geslapen ;-)

Tijdens mijn stage heb ik constant in huizen van collega’s geslapen. Ik heb zelfs een maand bij een Timorese collega en zijn twee zoontjes geslapen. Dat was een hele goede ervaring maar wel erg vermoeiend. Ten eerste omdat ik ze niet zo goed kon verstaan vooral in het begin. Mijn Tetun is nu vrij goed! Ten tweede omdat je je toch verplicht voelt om een beetje op tijd thuis te zijn en activiteiten met de familie doet zodat je het niet als een hotel gebruikt. Ten derde omdat het huis vrij onhygienisch was, alleen mijn kamer was wel ok. Had ook mijn eigen badkamer met zit-op-je-hurken-toilet en water-over-je-hoofd-gooien-douce ;-) Heb uiteindelijk veel geleerd van de Timorese cultuur en de taal. De kids (Reffi & Rajo) zijn super lief en ontdeugend!!

Nu woon ik voor de laatste 1,5 week in een appartementje van een collega die nu in Europa zit. Dat is erg fijn want nu kan ik doen en laten wat ik wil. Bovendien is het erg schoon en heb ik airconditioning. Het vervelende is dat ik nu in mijn laatste week ziek ben!! Een van de grootste nadelen van werken in dit soort situaties is dat ik niet gewend ben aan al die tropische ziekten en virussen. Heb dan ook vaak buikklachten gehad en nu heb ik een vrij pittig virus opgelopen! Ik had pijn in mijn botten en spieren, was heel erg moe en had koorts dus we dachten meteen dat het dengue fever was. Toen hebben we een test gedaan in het ziekenhuis. Het was geen malaria en mijn bloedplaatjes waren normaal. Maar ze kunnen dengue pas na een week aantonen. Ik denk niet dat het dengue is want de pijn is nu vrijwel weg. Ben nog wel erg moe en baal er van dat ik de laatste week zo door moet brengen. Maar goed, hopelijk kan ik nog twee daagjes werken, dan mijn afscheidsfeestje en terug naar Australie!

Mijn medestudent van Australie heeft helemaal geen geluk gehad met zijn gezondheid. Hij heeft eerst een ontstoken voet gehad waarvoor hij voor een nacht aan het infuus moest in een vieze kliniek waar hij op de tuberculose afdeling werd geplaatst!! Daarna had ie een motorongeluk en moest ie gerepatrieerd worden naar Australie om daar geopereerd te worden want zijn heup was uit de kom en op verschillende plaatsen gebroken! Dat betekende dus het einde van zijn tijd in Timor-Leste! Ik ga hem zaterdag opzoeken want heb een doorverbinding in Darwin.

Gelukkig heb ik het niet zo erg getroffen en ik kijk terug op deze periode als een hele leerzame ervaring!! Ben superblij dat ik deze kans heb genomen en op zoek ben gegaan naar een stage. Ik weet nu veel beter hoe internationale organisaties te werk gaan in dit soort situaties en heb een beeld gevormd wat ik na mijn studie zou kunnen doen. Eerst terug naar Nederland natuurlijk!!!!!!!!!!!!!

Foto's: http://annecobben.hyves.nl/album/37485133/Het_avontuur_in_Timor_Leste_is_alweer_vo/LrJFlgzl/